Co podłączyć do TUR-a?

Sprzęgany z ciągnikiem rolniczym ładowacz czołowy jest przydatnym narzędziem w każdym gospodarstwie. Dzięki bogatej gamie osprzętu ciągnik wyposażony w TUR-a funkcjonalnością jest bliski samojezdnej ładowarce.

Użytkownicy ładowaczy czołowych mają do wyboru osprzęt oferowany przez producentów krajowych i zagranicznych.

Szufle do materiałów sypkich

Najpopularniejszym wyposażeniem ładowaczy czołowych wykorzystywanym do różnego rodzaju prac są szufle, nazywane także łyżkami lub czerpakami. Mają one zastosowanie w pracach załadunkowych, rozładunkowych i transporcie na niewielkie odległości oraz do lekkich robót ziemnych. Urządzenia te sprawdzają się w pracy z materiałami sypkimi takimi jak zboża, nawozy sztuczne, ziemia, żwir. Są wykonane z utwardzonej blachy malowanej proszkowo. Szufle cechuje stożkowy kształt oraz okrągłe dno zwężające się ku tyłowi, które to rozwiązanie ułatwia zgarnianie materiału, całkowite napełnienie oraz dokładne opróżnienie narzędzia. Standardowym wyposażeniem rolniczych łyżek jest wykonana z twardej stali przednia krawędź tnąca oraz lemiesz.

Do cięższych prac przeznaczone są łyżki o wzmocnionej konstrukcji (HD). Zastosowano w nich płyty o grubości większej w porównaniu z klasycznymi narzędziami. Poza tym wzmocnione łyżki mają bardziej wytrzymałe krawędzie tnące, szersze i dłuższe wzmocnienie podstawy, dodatkowe wzmocnienie kątowe oraz zakrzywiony element ścierny z tyłu narzędzia.

W ofercie są dostępne także szufle do przeładunku ziarna. Cechuje je lekka konstrukcja oraz zwiększona pojemność. Narzędzia te mają zamontowane pionowe wzmocnienia wzdłuż haków. Przy ich pomocy można przenosić nie tylko zboże, ale też wszelkie lekkie materiały sypkie jak wióry czy zrębki drewna.

Do montowania szufli z ładowaczem producenci standardowo oferują mocowanie typu Euro. Dostępne są także uchwyty typu SMS lub inne, według potrzeb klienta.

Widły do obornika

Do transportu słomy i obornika wykorzystuje się widły wyposażone w długie toczone lub kute zęby, które charakteryzują się dużą wytrzymałością. Są one przymocowane do ramy dolnej tylnej ściany, która zapobiega wypadaniu materiału. Ściany tylne mogą być proste lub wygięte. Innym rozwiązaniem jest zastosowanie w budowie tylnej ściany specjalnej siatki, co zmniejsza masę konstrukcji.

Widły do obornika są dostępne w wersjach różniących się szerokością roboczą (1,2-2,3 m), dzięki czemu można je dopasować do każdego typu ładowacza.

Do podbierania i przenoszenia obornika mogą być stosowane widły typu „krokodyl”. Mają one zbliżoną budowę do klasycznych wideł, z tym że dodatkowym elementem jest ruchoma rama z przymocowanymi zębami, ustawionymi prostopadle do zębów zamocowanych do ramy tylnej ściany. Jest ona otwierana pod dużym kątem i zamykana za pomocą jednego lub dwóch siłowników hydraulicznych. Narzędzia typu „krokodyl” są droższym rozwiązaniem w porównaniu z klasycznymi widłami. Niemniej ułatwiają one podbieranie obornika, szczególnie gdy jest on mocno ubity. Zamykana hydraulicznie ruchoma rama zabezpiecza przed wysypywaniem się materiału podczas transportu. Rozwiązanie ułatwia również rozładunek na przyczepy. Widły typu „krokodyl” mają też zastosowanie w usuwaniu obornika wewnątrz budynków gospodarskich. Narzędzie może być również wykorzystywane w podbieraniu kiszonki z kukurydzy.

Producenci oferują tego typu narzędzia w różnych wersjach, o szerokościach od 1,2 do nawet 2,6 m. Do prac wewnątrz budynków bardziej przydatne mogą być węższe widły w mniejszym stopniu komplikujące manewrowanie ciągnikiem.

Wycinaki do kiszonki

Do wycinania bloków kiszonki lub sianokiszonki z pryzm i silosów zastosowanie mają wycinaki szczękowe. Tego typu narzędzia są polecane do załadunku wozów paszowych. Elementem roboczym jest tu ruchoma szczęka, do której przymocowano wymienną listwę z nożami. Noże są wykonane z wysokogatunkowej stali. Ruch kosza odbywa się za pomocą dwóch lub nawet trzech siłowników hydraulicznych, które z dużą siłą nacisku wbijają zęby w podbierany materiał, powodując wycinanie porcji paszy z pryzmy. Proces cięcia nie narusza struktury pryzmy co zapobiega procesom gnilnym w silosie. Producenci oferują wycinaki w dwóch wersjach. W jednej z nich elementem roboczym jest szufla, w drugim zaś ściana oporowa z przymocowanymi do niej zębami. Zęby są gęsto ustawione, co ma zapobiegać wysypywaniu się podbieranego materiału. Są też konstrukcje łączące wycinak kiszonki z łyżką do materiałów sypkich. W tym rozwiązaniu szufla jest wyposażona z specjalne prowadnice, dzięki którym jest ona mocowana na widłach wycinaka. Montaż szufli odbywa się bardzo szybko. Polega on na najechaniu widłami wycinaka w prowadnice szufli i zablokowaniu sworznia.

Wycinaki szczękowe można doposażyć w funkcję przytrzymywania rozciętej foli lub siatki z balotu. Rozwiązanie to pozwala transportować baloty siana, słomy oraz sianokiszonki. Dzięki hydraulicznie sterowanej łapie przytrzymującej folię lub siatkę, nie ma potrzeby jej ręcznego usuwania podczas zadawania paszy.

Chwytaki do balotów owijanych

Chwytaki do balotów owijanych są niezbędnym wyposażeniem w gospodarstwach specjalizujących się w chowie bydła. Mogą być one wykorzystywane także do transportu nieowiniętych balotów słomy i siana. Producenci chwytaków do balotów oferują różnego rodzaju narzędzia. Jednym z rozwiązań są chwytaki typu flexi. W tych narzędziach elementami podbierającymi balot są ustawione równolegle do siebie dwa ramiona w postaci wideł na których są montowane rury o dużej średnicy. Stanowią one osłony pozwalające na załadunek owiniętych bel kiszonki bez narażenia na przedziurawienie lub rozerwanie folii. Za pomocą siłownika hydraulicznego obustronnego działania ramiona są rozwierane pod dużym kątem umożliwiającym wygodne podbieranie balotów. Długość oraz średnica rur umożliwiają równy rozkład nacisku na balot. Dodatkowym wyposażeniem narzędzia jest wspornik zabezpieczający przed rozerwaniem folii.

Cały tekst można przeczytać w wydaniu 04/2019 miesięcznika „Przedsiębiorca Rolny”

dr inż. Jacek Skudlarski
Fot. firmowa