Skomplikowane procedury, które wymagają precyzji

Procedura rejestracji nowego dodatku paszowego jest ściśle sformalizowana. Powodem takiego stanu rzeczy jest obowiązywanie jednolitej procedury dotyczącej zezwalania na wprowadzanie do obrotu i stosowanie dodatków paszowych oraz ustanowienie zasad nadzoru i etykietowania dodatków paszowych i premiksów na terenie całej Unii Europejskiej.

Taki wymóg wynika z faktu, że swobodny przepływ bezpiecznej i zdrowej żywności i paszy stanowi ważny aspekt rynku wewnętrznego, wpisując się we wspólną politykę rolną.

Konieczna jednolitość

Na współczesnych rynkach rolnych coraz większą wagę przywiązuje się do jakości hodowli oraz dobrostanu zwierząt hodowlanych. Ponadto od lat obserwuje się proces profesjonalizacji gospodarstw rolnych prowadzących hodowlę. Te czynniki wpływają na rosnącą popularność dodatków paszowych.

Stosowanie tego typu preparatów może bardzo pozytywnie wpłynąć na jakość hodowanych zwierząt, jednak niesprawdzone substancje mogą nawet doprowadzić do utraty całego stada. Ustawodawca unijny już wiele lat temu zauważył, że rynek dodatków paszowych wymaga jednolitej regulacji na terenie całej UE.

Zgodnie z Rozporządzeniem (WE) nr 1831/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 września 2003 r. w sprawie dodatków stosowanych w żywieniu zwierząt, za dodatki paszowe uznaje się substancje, drobnoustroje lub preparaty inne niż materiał paszowy i premiksy, które są celowo dodawane do paszy lub wody w celu pełnienia określonych funkcji sprowadzających się do wywierania korzystnego wpływu na paszę oraz zaspokajania potrzeb żywieniowych zwierząt.

Materiały paszowe

Dla odróżnienia, za materiały paszowe uznaje się produkty pochodzenia roślinnego lub zwierzęcego, których zasadniczym celem jest zaspokajanie potrzeb żywieniowych zwierząt, w stanie naturalnym, świeże lub konserwowane, oraz produkty pozyskane z ich przetwórstwa przemysłowego, a także substancje organiczne i nieorganiczne zawierające dodatki paszowe lub ich niezawierające, przeznaczone do doustnego karmienia zwierząt jako takie albo po przetworzeniu, albo stosowane do przygotowywania mieszanek paszowych lub jako nośniki w premiksach. Zgodnie z prawem unijnym premiks to mieszanka dodatków paszowych lub mieszanka jednego lub więcej dodatków paszowych z materiałami paszowymi lub wodą stosowanymi jako nośniki, nieprzeznaczone do bezpośredniego żywienia zwierząt.

Rozporządzenie nie zawiera wyczerpującego wyliczenia potencjalnego działania dodatków – jednak wskazuje się, że są one dodawane w szczególności, w celu osiągnięcia korzystnego wpływu na cechy paszy, a także mogą korzystnie wpływać na hodowlę, cechy użytkowe lub dobrostan zwierząt, szczególnie wskutek wpływu na florę żołądkowo-jelitową lub na strawność paszy.

Procedura rejestracyjna

W celu wprowadzenia do obrotu dodatku paszowego należy skierować wniosek rejestracyjny wszczynający procedurę administracyjną, która kończy się uzyskaniem zezwolenia oraz rejestracją dodatku. Procedurę reguluje wspomniane już Rozporządzenie (WE) nr 1831/2003. W dalszej działalności polegającej na wprowadzaniu do obrotu dodatku paszowego istotne znaczenie mają także przepisy odnoszące się do etykietowania, prezentacji i pakowania dodatków paszowych, znajdujące się w Rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 767/2009 z dnia 13 lipca 2009 r. w sprawie wprowadzania na rynek i stosowania pasz.

Wniosek rejestracyjny

Do złożenia wniosku zobowiązany jest podmiot, który zamierza wprowadzać do obrotu nowe dodatki paszowe oraz planuje nowe stosowanie dodatków paszowych. Wniosek o rejestrację dodatku paszowego kierowany jest do Komisji Europejskiej.

Co istotne, dodatek objęty wnioskiem nie może:

• mieć szkodliwych skutków dla zdrowia zwierząt, ludzkiego zdrowia lub dla środowiska;
• być prezentowany w sposób, który może wprowadzić w błąd użytkownika;
• być szkodliwy dla konsumenta, wpływając na szczególne cechy produktów zwierzęcych lub wprowadzić w błąd konsumenta co do szczególnych cech produktów zwierzęcych.

Formularz wniosku stanowi załącznik nr 1 do Rozporządzenia Komisji (WE) nr 429/2008 w sprawie szczegółowych zasad wykonania rozporządzenia (WE) nr 1831/2003. Jest to istotny akt prawny, gdyż zawiera szczegółowe wymagania, które powinna spełniać dokumentacja kierowana w celu uzyskania zezwolenia. We wniosku należy zawrzeć informacje o podmiocie wnioskującym, a także o samym produkcie. Do formularza dołączane są również próbki substancji, które następnie zostają poddane badaniom. Po otrzymaniu wniosku Komisja bezzwłocznie informuje państwa członkowskie i przesyła wniosek Europejskiemu Urzędowi ds. Bezpieczeństwa Żywności. Wnioskodawca oprócz skierowania wniosku do Komisji zobowiązany jest także przesłać bezpośrednio do Urzędu dalsze dane szczegółowe, odnoszące się do substancji objętej wnioskiem.

Tomasz Marzec

fot. Pixabay

Cały tekst można przeczytać w wydaniu 03/2024 miesięcznika „Przedsiębiorca Rolny”